Ο κ. Peters ξεκινάει στην Εισαγωγή παρουσιάζοντας την αγαπημένη του επενδυτή, Marjorie Bradt.
Όχι, δεν την έχετε ακούσει ποτέ. Ήταν πελάτης της μεσιτείας στην οποία εργαζόταν κάποτε ως βοηθός. Ο πατέρας της κυρίας Μπραντ της έδωσε μετοχές της AT&T αξίας περίπου 6.000 δολαρίων στα τέλη της δεκαετίας του 1950 και στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Εγγράφηκε στο πρόγραμμα επανεπένδυσης μερισμάτων της AT&T και απλώς κράτησε τις μετοχές και συνέχισε να επανεπενδύει μερίσματα. Το 1984 ένα δικαστήριο διέταξε την AT&T να διασπαστεί στους «Baby Bells», και έκτοτε έχουν αποχωρήσει από διάφορες εταιρείες. Οι περισσότεροι από αυτούς πληρώνουν μερίσματα τα οποία συνέχισε να επανεπενδύει. Μέχρι το 1999 το χαρτοφυλάκιό της είχε αξία πάνω από 1 εκατομμύριο δολάρια. Παραδόξως, δεδομένου του θέματος αυτού του βιβλίου, ο κ. Peters δεν μας λέει ποιο ήταν το ετήσιο εισόδημά της από μερίσματα.
Πρέπει να ευχηθώ να μπορούσε να μας δώσει περισσότερες πληροφορίες για την κα Μπραντ. Θυμήθηκε καν ότι είχε αυτή την μετοχή; Ένιωσε ποτέ τον πειρασμό να ρευστοποιήσει τη μετοχή; Κάποια στιγμή αυτή και ο σύζυγός της πρέπει να ένιωσαν την ανάγκη για περισσότερα χρήματα. Γιατί δεν πρόσθεσε περισσότερα χρήματα στο χαρτοφυλάκιο;
Ωστόσο, είναι μια υπέροχη ιστορία. Δεν μπορεί εύκολα να αντιγραφεί, επειδή τα 6.000 $ ήταν πολλά χρήματα εκείνη την εποχή — ένα αξιοσέβαστο ετήσιο εισόδημα της μεσαίας τάξης, είτε το πιστεύετε είτε όχι. Και επειδή η ιστορία της AT&T είναι μοναδική. Δεν θα είχαν όλες οι μετοχές τόσο καλή απόδοση, ακόμη και πάνω από σαράντα χρόνια.
Δυστυχώς, ο ίδιος ο κ. Peters δεν επιδεικνύει τόση υπομονή. Αναφέρει την πώληση μετοχών που δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες του.
Και ασχολείται πολύ με την ανάλυση μεμονωμένων μετοχών. Αρχικά απορρίπτει την αξία των αμοιβαίων κεφαλαίων και των διαπραγματεύσιμων κεφαλαίων, και αργότερα επικρίνει την έννοια της διαφοροποίησης, η οποία, φυσικά, είναι ο λόγος για τους επενδυτές να τοποθετούν τα χρήματά τους σε αμοιβαία κεφάλαια και να ανταλλάσσουν διαπραγματεύσιμα κεφάλαια.
Το βρίσκω λίγο περίεργο σε ένα βιβλίο ενός υπαλλήλου της Morningstar, το οποίο ιδρύθηκε για να παρέχει καθοδήγηση στους επενδυτές σχετικά με τα αμοιβαία κεφάλαια. (Ο κ. Peters είναι ο συντάκτης του Morningstar DividendInvestor, του ενημερωτικού δελτίου τους για την επένδυση μερισμάτων.)
Και αυτή είναι η αδυναμία του βιβλίου, κατά τη γνώμη μου. Ο συγγραφέας είναι οικονομικός αναλυτής και κατανοεί ξεκάθαρα πολλά για τις επιχειρήσεις που γενικά πληρώνουν μερίσματα και πώς να τσακίσουν τους αριθμούς τους.
Ωστόσο, αυτό κάνει την όλη διαδικασία να φαίνεται πολύ δύσκολη στον μέσο επενδυτή που δεν είναι CFA. Μπορεί να περνούν πολλές ώρες από τον ελεύθερο χρόνο τους προσπαθώντας να επαναλάβουν αυτό που κάνει και δεν θα πλησιάσουν. Δεν πληρώνονται για να το κάνουν ως δουλειά πλήρους απασχόλησης, όπως αυτός.
Οι περισσότεροι αναγνώστες δεν θα προσπαθήσουν καν. Είτε θα εγκαταλείψουν την επένδυση μερισμάτων είτε θα εγγραφούν στο DividendInvestor για να λαμβάνουν τις συμβουλές του κ. Peters σε τακτική, συνεχή βάση. Και είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι κάποιος στο Morningstar, είτε είναι ο συγγραφέας είτε όχι, δεν ελπίζει σε αυτό το αποτέλεσμα.
Χαιρετίζω τον συγγραφέα που έκανε μια επισήμανση που νόμιζα ότι μόνο εγώ κατάλαβα — ότι ο επενδυτικός κίνδυνος δεν είναι αστάθεια των τιμών αλλά γεγονότα του πραγματικού κόσμου που αναγκάζουν τις επιχειρήσεις να μειώσουν ή να σταματήσουν να πληρώνουν μερίσματα.
Συνολικά, προτείνω αυτό το βιβλίο σε όλους όσους αναρωτιούνται αν η επένδυση για μερίσματα είναι καλή ιδέα.
