Ο σιωπηλός δολοφόνος του τρόπου ζωής μας χτυπάει ήδη την πόρτα μας. Να τολμήσουμε να ανοίξουμε και να υποταχθούμε στην καταστροφή που μας περιμένει ή ξυπνάμε και αρχίζουμε να εφαρμόζουμε μεταρρυθμίσεις που θα νικήσουν για πάντα το κακό του χρέους που πρόκειται να κλείσει η σφιχτή λαβή του σε ένα ήδη πολιορκημένο έθνος; Εδώ και αρκετά χρόνια, η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών, όπως έκανε ο Τραμπ πέρυσι, ξεγελούσε το κοινό. Εν αγνοία του κοινού και ακόμη και τόσα πολλά μέλη του Κογκρέσου δεν φαίνεται να μπορούν να αντιληφθούν τη σοβαρότητα της χρηματοπιστωτικής και οικονομικής καταστροφής που ήδη εκτυλίσσεται ακριβώς κάτω από τα πόδια μας.
Ακόμη και αν σκεφτεί κανείς ότι το αμερικανικό κοινό έχει παραμείνει στο σκοτάδι για πάρα πολύ καιρό, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι από το 1933 η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών για όλους τους πρακτικούς σκοπούς διαλύθηκε με τον νόμο περί τραπεζών έκτακτης ανάγκης. Αυτή ήταν μια πράξη που θεσπίστηκε για να κρατήσει την κυβέρνηση λειτουργική κατά τη διάρκεια της ακμής της Μεγάλης Ύφεσης. Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών από τότε έχει χρεοκοπήσει και παραμένει αφερέγγυα. Τον Ιούνιο του ίδιου έτους το Κογκρέσο ψήφισε την αναστολή του κανόνα του χρυσού και την κατάργηση της ρήτρας χρυσού. Αυτό που έκανε ήταν ουσιαστικά η διάλυση της κυρίαρχης αρχής των Ηνωμένων Πολιτειών και όλων των άλλων επίσημων ικανοτήτων της κυβέρνησής μας. Στην πραγματικότητα, αυτό που έχουμε σήμερα είναι ότι η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών υπάρχει μόνο κατ’ όνομα.
Για να κατανοήσουμε πλήρως πόσο μακριά έχει φτάσει ο κανόνας της τυραννίας, πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε το οικονομικό τοπίο που έχει εισχωρήσει στο πλαίσιο της κοινωνίας μας. Όταν ο Πρόεδρος Ρούσβελτ και το Κογκρέσο ανέστειλαν τον κανόνα του χρυσού, το έκαναν για να αποτρέψουν τη συσσώρευση χρυσού και αργύρου. Από την ίδρυσή μας, ο χρυσός και το ασήμι ήταν το μόνο νόμισμα που θα χρησιμοποιηθεί ως χρήμα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Όμως, επειδή ο χρυσός και το ασήμι ήταν δυσκίνητα και συχνά πολύ άβολα για την κατανομή των συναλλαγών, αποθηκεύονταν σε τράπεζες και μια επιταγή απαίτησης εκδόθηκε ως υποκατάστατο χρημάτων. Στη συνέχεια, οι άνθρωποι χρησιμοποίησαν αυτές τις επιταγές ως νόμισμα. Πρέπει να θυμόμαστε ότι το νόμισμα δεν είναι χρήμα αλλά υποκατάστατο χρημάτων. Μέχρι το 1933 το εξαργυρώσιμο νόμισμα υποστηρίζονταν πάντα από το ισοδύναμο του δολαρίου σε χρυσό ή ασήμι. Τα ομόλογα της Federal Reserve δεν δίνουν τέτοιες υποσχέσεις, επομένως αυτό που έχουμε στις τσέπες μας στην πραγματικότητα δεν είναι χρήματα. Το σημείωμα της Ομοσπονδιακής Τράπεζας είναι μια υποχρέωση χρέους της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών. Η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών και το αμερικανικό Κογκρέσο δεν έχουν ποτέ εξουσιοδοτηθεί από το Σύνταγμα να εκδίδουν νόμισμα από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτό που έχουμε λοιπόν σήμερα είναι ένα δόλιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Ένα σύστημα που βασίζεται αποκλειστικά στη δημιουργία χρέους.
Για να το εξηγήσουμε περαιτέρω, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τη διάκριση μεταξύ πραγματικού χρήματος και υποκατάστατου χαρτονομίσματος. Είναι λανθασμένη υπόθεση να πιστεύουμε ότι κάποιος μπορεί να γίνει πλουσιότερος συσσωρεύοντας υποκατάστατα χρήματος. Κάποιος μπορεί μόνο να μπει πιο βαθιά στο χρέος. Σήμερα, οι Αμερικανοί πολίτες δεν έχουν πλέον πραγματικά χρήματα στις τσέπες τους. Για αυτό το θέμα οι μισθοί μας είναι απλώς υποκατάστατα χαρτιού για το πραγματικό. Αυτός είναι ο μεγαλύτερος λόγος για τον οποίο αισθανόμαστε και σε τόσες πολλές περιπτώσεις είμαστε πραγματικά σπασμένοι, όπως είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες σήμερα.
Τα χαρτονομίσματα της Federal Reserve είναι ουσιαστικά ανυπόγραφες επιταγές γραμμένες σε κλειστό λογαριασμό. Τα ομόλογα της Federal Reserve είναι ένα φουσκωτό σύστημα χαρτιού για τη δημιουργία χρέους μέσω του πληθωρισμού. Όλος ο πληθωρισμός είναι απλώς μια υποτίμηση του νομίσματος. Κάθε φορά που υπάρχει αύξηση της προσφοράς υποκατάστατου χρήματος στην οικονομία χωρίς αντίστοιχη αύξηση στον χρυσό και το ασήμι που το υποστηρίζουν, εμφανίζεται πάντα ο πληθωρισμός. Απλώς σκεφτείτε το 2008 και το 2009 με όλη αυτή την Ποσοτική Χαλάρωση από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα, όταν τύπωσε δισεκατομμύρια ομόλογα της Federal Reserve. Αυτά τα χαρτονομίσματα στη συνέχεια διοχετεύθηκαν πίσω στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που προκάλεσαν αρχικά μια από τις χειρότερες οικονομικές καταστροφές στην πρόσφατη μνήμη. Το μόνο που έκανε ήταν να δημιουργήσει περισσότερο χρέος.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ο πληθωρισμός είναι πραγματικά μια άλλη μορφή φορολογίας που οι κυβερνήσεις επιβάλλουν στους πολίτες τους. Στην πραγματικότητα η κυβέρνησή μας είναι ανεύθυνη εδώ και πολύ καιρό. Η Federal Reserve Bank από το 1913 παραπλανά τους πολίτες των Ηνωμένων Πολιτειών να πιστεύουν ότι πληρωνόμαστε και χρησιμοποιούμε πραγματικά χρήματα, ενώ στην πραγματικότητα χρεοκοπούσαμε. Τα ομόλογα της Federal Reserve δεν είναι τίποτα άλλο από γραμμάτια για τους τίτλους του Υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ ως υπόσχεση πληρωμής του χρέους προς την Federal Reserve Bank.
Πρέπει επίσης να συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχει μια θεμελιώδης διαφορά μεταξύ της πληρωμής και της εξόφλησης ενός χρέους. Για να πληρώσουμε ένα χρέος πρέπει να πληρώσουμε με την αξία του χρυσού, του ασημιού ή άλλου εμπορεύματος. Με τα ομόλογα της Federal Reserve μπορείτε να εξοφλήσετε μόνο ένα χρέος. Δεν μπορούμε να πληρώσουμε ένα χρέος με ένα σύστημα νομισμάτων χρέους. Δεν μπορούμε επίσης να εξυπηρετήσουμε ένα χρέος με νόμισμα που δεν έχει καμία υποστήριξη σε αξία ή ουσία. Το απλήρωτο χρέος μεταφέρει τελικά την εξουσία και τον έλεγχο στην εδραιωμένη δομή εξουσίας. Τα οποία παρεμπιπτόντως είναι το πλουσιότερο 1%. Όπως μπορούμε να δούμε σήμερα η υπάρχουσα δομή εξουσίας στον χρηματοπιστωτικό κόσμο, ειδικά η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ είναι η οντότητα που ελέγχει πραγματικά τη μοίρα και τη μοίρα αυτού του έθνους. Αυτό που οι άνθρωποι πολύ συχνά παραβλέπουν είναι το γεγονός ότι ο νόμος για την Federal Reserve του 1913 νομοθετήθηκε και εγκρίθηκε χωρίς άδεια από τους κανόνες που περιγράφονται στο Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών.
Όταν ψηφίστηκε ο νόμος για την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, δημιουργήθηκε σκόπιμα ως κυρίαρχη ιδιωτική οντότητα ξεχωριστή από την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτό που τόσοι πολλοί από εμάς αδυνατούμε να συνειδητοποιήσουμε ότι από τότε που οι Ηνωμένες Πολιτείες εγκατέλειψαν τον κανόνα του χρυσού, εμβαθύνουμε βαθύτερα, ενώ οι διεθνείς τραπεζίτες, οι πραγματικοί μεσίτες εξουσίας πίσω από τις κυβερνήσεις έχουν εδραιωθεί σταθερά σε κάθε πτυχή της κοινωνίας μας. Πριν από το 1913 οι περισσότεροι Αμερικανοί είχαν τη δική τους περιουσία και τα σπίτια τους. Όταν ψηφίστηκε ο νόμος για την Federal Reserve, όλα άλλαξαν. Το ανυποψίαστο κοινό δεν παρατήρησε ότι τα σπίτια και η περιουσία μας που νομίζαμε ότι ήταν δικά μας μετατράπηκαν σε αυτό που αποκαλούμε σήμερα ως υποθετικά περιουσιακά στοιχεία. Αυτό σημαίνει ότι το άτομο που θέλει ακίνητο ενέχυρα αυτό το ακίνητο ή ένα περιουσιακό στοιχείο ως εγγύηση για ένα δάνειο. Διατηρώντας ταυτόχρονα την ιδιοκτησία του ακινήτου, αν και όχι πραγματικά..
Αυτό που συνεπάγεται επίσης ο νόμος για την Federal Reserve ότι τα περιουσιακά στοιχεία του οφειλέτη, γνωστό και ως ιδιοκτήτης σπιτιού, μπορούν να ενεχυριαστούν ως εγγύηση από, σε αυτήν την περίπτωση την Federal Reserve. Αυτό σημαίνει ότι από το 1913 όλη η περιουσία στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι η Federal Reserve που κατέχει στην πραγματικότητα τους νόμιμους τίτλους. Το 1933 οι Ηνωμένες Πολιτείες υπέθεσαν όλα τα σημερινά και μελλοντικά ακίνητα, περιουσιακά στοιχεία, και είτε το πιστεύετε είτε όχι την εργασία των πολιτών μας στην Federal Reserve. Η Federal Reserve με τη σειρά της συνεχίζει να επεκτείνει όλο το πιστωτικό «υποκατάστατο χρήματος» που χρειάζεται η κυβέρνηση. Αυτό που έκανε η κυβέρνηση ήταν ουσιαστικά να εκχωρήσει εξασφαλίσεις και ασφάλεια στην Federal Reserve ως προϋπόθεση για ένα δάνειο. Δεδομένου ότι η κυβέρνηση δεν έχει περιουσιακά στοιχεία, εκχώρησαν την ιδιωτική περιουσία των πολιτών των Ηνωμένων Πολιτειών ως εγγύηση έναντι του απλήρωτου ομοσπονδιακού χρέους. Η κυβέρνηση έχει επίσης δεσμευτεί για τις μη ενσωματωμένες ομοσπονδιακές περιοχές, τα εθνικά μας πάρκα, πιστοποιητικά γέννησης [think Strawman accounts] και μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς ως πρόσθετη ασφάλεια έναντι του ομοσπονδιακού χρέους.
Αυτό που συνέβη ως αποτέλεσμα είναι ότι η Αμερική επέστρεψε στις ημέρες των μεσαιωνικών χρόνων όπου όλη η γη κατέχεται από έναν κυρίαρχο, την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, και εμείς οι άνθρωποι δεν έχουμε κανένα πραγματικό δικαίωμα να κατέχουμε τίτλο σε αυτό που νομίζαμε ότι ήταν ιδιοκτησία μας. Αυτό συμβαίνει εδώ και σχεδόν 100 χρόνια χωρίς να το γνωρίζει το αμερικανικό κοινό. Πρέπει να τεθούν ερωτήσεις και ωστόσο κανένας από τους εκλεγμένους αξιωματούχους μας δεν ανησυχεί καθόλου για το γιατί πάνω από το 90% των Αμερικανών έχουν λίγα ή καθόλου πραγματικά περιουσιακά στοιχεία; Και, γιατί όχι μόνο αισθάνεται, αλλά στην πραγματικότητα εργαζόμαστε σκληρότερα περισσότερο και παίρνουμε όλο και λιγότερο σε αντάλλαγμα;
Μέχρι να εξετάσουμε τι κάνει στην πραγματικότητα η Federal Reserve στις Ηνωμένες Πολιτείες, αυτή η χώρα, ο τρόπος ζωής μας και οι ελευθερίες μας θα πέφτουν για πάντα στην άβυσσο του τεράστιου χρέους που στραγγίζει το αίμα της ζωής από αυτό το έθνος. Εν τω μεταξύ, λίγοι εκλεκτοί καρπώνονται κολοσσιαίες περιουσίες σε βάρος του Αμερικανού πολίτη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είναι επιτακτική ανάγκη να ξεκινήσουμε και να εφαρμόσουμε ολοκληρωτική μεταρρύθμιση του χρηματοπιστωτικού μας συστήματος και της κυβέρνησής μας. Το National Economic Reform’s Ten Articles of Confederation είναι ο οδικός χάρτης προς τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα και την ανανεωμένη ευημερία για όλους τους Αμερικανούς. Για να περιμένουμε άλλο τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας θα κληρονομήσουν ένα απλήρωτο χρέος. Μια χώρα που εξακολουθεί να αποτελείται από ενοικιαστές και αγρότες που νοικιάζουν ακίνητα αντί για καλόπιστους ιδιοκτήτες γης και σπιτιών. Η κυριαρχία της τυραννίας θα συνεχιστεί πάνω σε έναν καταπιεσμένο λαό, αν αποτύχουμε να δούμε το φως της μεταρρύθμισης.
