Η χρήση των κοσμημάτων ήταν πάντα πολύ εκτεταμένη στην κοινωνία της Υεμένης και είναι ένα ενδιαφέρον γεγονός ότι Εβραίοι και Μουσουλμάνοι φορούσαν διαφορετικά κοσμήματα. Υπήρχε μεγάλη διαφορά στη χρήση των παραδοσιακών κοσμημάτων, από μια περιοχή της χώρας σε άλλες περιοχές, το τι φοριόταν και το πότε ήταν ξεκάθαρο σε κάθε μέρος.
Οι χάντρες ambar χρησιμοποιήθηκαν ως επί το πλείστον από μουσουλμάνες Σαναάνι, αλλά στις αγροτικές περιοχές φορέθηκαν και από Εβραιοπούλες.
Οι αγροτικές περιοχές παρουσίαζαν λιγότερες διαφορές από τις μεγάλες πόλεις όπως η Σαναά. Η ζωή στην πόλη για τους Εβραίους ήταν περισσότερο εσωτερική και είχε λιγότερη επαφή με τον μουσουλμανικό πληθυσμό.
Οι περισσότεροι από τους κοσμηματοπώλες ήταν οι ίδιοι Εβραίοι και συνήθιζαν να εργάζονται πολλές ώρες με ελάχιστες λεπτομέρειες για να δημιουργήσουν αυτές τις ομορφιές από εκλεκτό φιλιγκράν.
Το γεγονός ότι η φορεσιά των Εβραίων και των Μουσουλμάνων ήταν διαφορετική, δείχνει έναν άλλο λόγο για τα διαφορετικά κοσμήματα που φορούσαν. Οι μουσουλμάνες συνήθιζαν να φορούν μαντίλες και οι Εβραίοι φορούσαν ένα συμπλήρωμα που ονομαζόταν gargush, που μοιάζει με κουκούλα. Τα κοσμήματα που χρειάζονταν οι μουσουλμάνες ήταν κυρίως για να κρατούν τα κασκόλ μαζί. Τα εβραϊκά κοσμήματα ήταν κομμάτια για προσθήκη στην κουκούλα, όπως χρυσαφί χρυσαφί, ασημένιες καρφίτσες, νομίσματα όπως η Μαρία Θηρεσία Τάλερ και αρκετές κρέμονται χάντρες. Μερικά από τα μενταγιόν στο γαργκούζ είχαν το σχήμα της καθημερινής ζωής, όπως οι κόκκοι σιταριού ή κριθαριού, που χρησιμοποιούνται για την παρασκευή καθημερινού ψωμιού. Τα σχήματα που αντιπροσωπεύουν τη γονιμότητα της φύσης δίνουν συμβολικό νόημα στη φορεσιά και στα κοσμήματα.
Μια άλλη ενδιαφέρουσα πτυχή στις σχέσεις μεταξύ Μουσουλμάνων και Εβραίων στην Υεμένη ήταν το γεγονός ότι για ορισμένες συγκεκριμένες περιπτώσεις, ήταν σημαντικό να φοράμε κοσμήματα που φτιάχνει ο «άλλος» που σημαίνει ποιος δεν είμαστε εμείς, η κοινότητά μας ή φτιαγμένα από ξένο. Αυτά τα κοσμήματα υποτίθεται ότι είχαν μια ιδιαίτερη ευλογία (baraka). Οι σκάψιμοι από σφαιρικές χάντρες χρησιμοποιούνταν συνήθως από τις μουσουλμάνες γυναίκες καθημερινά, αλλά οι Εβραίες συνήθιζαν να τις φορούν ειδικά την ημέρα του γάμου. Τα εβραϊκά παιδιά φορούν επίσης σφαιρικά σκαφάκια για επιπλέον προστασία. Η ειδική φροντίδα για τις γυναίκες και τα παιδιά προέρχεται από την έκθεση σε πολλές εγκυμοσύνες χωρίς ιατρική περίθαλψη και τη φυσική ευαλωτότητα των παιδιών.
Οι Εβραίοι αργυροχρυσοχόοι είχαν μουσουλμάνους και Εβραίους πελάτες, εργάζονταν επίσης για τους βασιλικούς μουσουλμάνους, δουλεύοντας ειδικά με χρυσό αντί για το συνηθισμένο ασήμι. Αυτοί οι κοσμηματοπώλες εργάζονταν επίσης διακοσμώντας τα στιλέτα που φορούσαν οι Μουσουλμάνοι αλλά όχι οι Εβραίοι άνδρες. Αυτή η διακόσμηση περιλαμβάνει ορισμένα μέρη του στιλέτου, όπως φυλαχτά και άλλα αξεσουάρ που χρησιμοποιούνται με τη ζώνη και τη τζάμπια
Είναι ένα ενδιαφέρον σημείο ότι μερικοί από τους κοσμηματοπώλες ήταν ραβίνοι, συνήθιζαν να μελετούν τα ιερά κείμενα και επίσης να αφιερώνουν τη ζωή τους στην αργυροχοΐα. Αυτό που βρίσκω πολύ ενδιαφέρον είναι ότι, καθώς ήταν ξένοι της Καμπάλα και της Βίβλου, γνώριζαν το συμβολικό νόημα των σχεδίων, τις φυλαχτικές τους συνδηλώσεις και τη σύνδεσή τους με τα καμπαλιστικά κείμενα. Οι εξαιρετικές τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν στη δημιουργία κοσμημάτων της Υεμένης μεταβιβάστηκαν από γενιά σε γενιά ως οικογενειακά μυστικά. Κατά τη διάρκεια της τελευταίας διακυβέρνησης των Ιμάμ στην Υεμένη, ορισμένοι Εβραίοι αργυροχρυσοχόοι κλήθηκαν να διδάξουν τις γνώσεις τους σε μουσουλμάνους κοσμηματοπώλες, καθώς το μεγαλύτερο μέρος της εβραϊκής κοινότητας εγκατέλειπε τη χώρα για να πάει στους Αγίους Τόπους. Σήμερα υπάρχουν μερικά κοσμήματα πρόσφατα εβραϊκού στυλ, αλλά τα αυθεντικά αντίκες δείχνουν τις καλύτερες τεχνικές, όπως η κοκκοποίηση Bedihi και τα καλύτερα παραδείγματα φιλιγκράν Bawsani.
